در واقع اونچه مشکل ایجاد میکرد از سویی برداشت اسطوره ای از روابط استاد و شاگردی بود و از سوی دیگر آمیخته شدن روابط کاری و دوستی. در جامعه ای که همونجا که تاکسیا مسافر میزنن باید خانم بلند کرد این آمیختگیها ممکنه پیش بیاد

پی نوشت: لطفاً مخاطبان خاص این پست رو دست نگیرن. موضع من در مورد قضایا مشخصه

در ستایش توت

توت برای من یه جورایی نماد ایرانه. یه چیزیه فقط تو ایران به دست میاد. در خارج میشه فقط توت خشک پیدا کرد که خود توت نیست فقط اثری از توته. ایران رو هم فقط میشه داخل ایران حس کرد از بیرون فقط میشه نشانه هایی ازش دید. و از همه مهمتر اینکه اگرچه با نخوردنش نمیمیرین ولی قطعاً گاهی سخت هوس توت میکنید.

کلا به نظرم کتیبهٔ "خدایا این کشور رو از دروغ و دشمن و قحط سالی‌ محافظت کن" یکی‌ از دلایل رد خداس.

مرد با حیا باس لباش از زیر سیبیلاش معلوم نباشه.
- لبات پیداس اون سیبیلا رو بلن کن مرتیکه بیحیا!