یک سری آدمها هم هستن که روش ویژه‌ای برای گرفتن حسّ تایید دارن. اول یه چیزی پیدا می‌کنن که توش بهترن (یا فقط بیشترن) بعد مرتب در موردش سخن میگن و به همه یادآوری می‌کنن و اینطور وانمود می‌کنن که این خیلی‌ ارزشه. حالا این چیز میتونه لاغری باشه، میتونه چای پررنگ خوردن باشه، یا چمیدونم حتا بستنی نخوردن. خلاصه انقدر داد سخن میدن که انگار کل هستیشون حول این ارزش بزرگ می‌چرخه. این آدمها حوصلهٔ همه رو سر می‌برن در نتیجه دوست تازه‌ای پیدا نمیکنن و اونایی که دوستشون دارن رو آزار میدان.