فرج سرکوهی در بی بی سی فارسی مقاله ای نوشته در مورد خود بزرگ بینی ایرانیان در مقابل همسایگانشون که بسیار خواندنیه. در این میان یک اشتباه مرسوم این روزها رو هم در مورد کینه ی ایرانیان از عربها تکرار کرده. اخیراً خیلی میبینم که خشم ایرانیان (و در خیلی موارد بروز ناشایست این خشم) به عربها رو به حمله ی اعراب در هزار و خورده ای سال پیش ربط میدن و خیلی سریع ایرانیان متهم میشن که این خشمشون ناشی از عقده ی شکست و یا توهم شکوه ایران پیش از اسلام و اینجور چیزهاست.
نقل قولی از انیشتن هست که میگه نظریه نتایج مشاهده رو تعیین میکنه و برای آقای سرکوهی (و بقیه ی نویسندگانی که حرفهای بالا رو میزنن) ظاهراً این قضیه به شدت صادقه. این درست که ایرانیان تصور درستی از جایگاه خودشون نسبت به همسایگانشون ندارن ولی برای مثال آوردن لازم نیست پای مرحوم یزدگرد و عمر رو به میان بکشیم. وقتی به یاد بیاریم آخرین کشوری که به ایران حمله کرده یک کشور عربی بوده که در تبلیغاتش همواره از نبرد قادسیه یاد میکرده و انواع جنایتهای جنگی رو مرتکب شده و بقیه ی کشورهای خلیج فارس هم همراهیش میکردن (برای مثال در زمان جنگ نفتکشها نفتکشهای عراق با پرچم کویت رفت و آمد میکردن، همون کویتی که دو سال پس از آتش بس با ایران مورد نوازش عراق قرار گرفت!!) یا کشتار حاجیان ایرانی در همان زمان جنگ رو در نظر بگیریم خشم ایرانیان خیلی هم بی ربط نیست و نمیشه گفت ایرانیان از به باد رفتن یک حکومت از یاد رفته خشمگین هستن. وقتی یک نقدی میخواهیم وارد کنیم (که به نظر من وارد هم هست) بهتره که پای چیزهای نامرتبط رو وسط نکشیم.
نقل قولی از انیشتن هست که میگه نظریه نتایج مشاهده رو تعیین میکنه و برای آقای سرکوهی (و بقیه ی نویسندگانی که حرفهای بالا رو میزنن) ظاهراً این قضیه به شدت صادقه. این درست که ایرانیان تصور درستی از جایگاه خودشون نسبت به همسایگانشون ندارن ولی برای مثال آوردن لازم نیست پای مرحوم یزدگرد و عمر رو به میان بکشیم. وقتی به یاد بیاریم آخرین کشوری که به ایران حمله کرده یک کشور عربی بوده که در تبلیغاتش همواره از نبرد قادسیه یاد میکرده و انواع جنایتهای جنگی رو مرتکب شده و بقیه ی کشورهای خلیج فارس هم همراهیش میکردن (برای مثال در زمان جنگ نفتکشها نفتکشهای عراق با پرچم کویت رفت و آمد میکردن، همون کویتی که دو سال پس از آتش بس با ایران مورد نوازش عراق قرار گرفت!!) یا کشتار حاجیان ایرانی در همان زمان جنگ رو در نظر بگیریم خشم ایرانیان خیلی هم بی ربط نیست و نمیشه گفت ایرانیان از به باد رفتن یک حکومت از یاد رفته خشمگین هستن. وقتی یک نقدی میخواهیم وارد کنیم (که به نظر من وارد هم هست) بهتره که پای چیزهای نامرتبط رو وسط نکشیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر