دلم برای شهری تنگ شده که آسمانش هرچه هم آلوده باشه بلنده و پشتش به کوهه. آرزوهای ما از کوه بزرگی میگرفت و حالا در این سرزمین پستی که زندگی می کنم آرزوها پست می شن. وقتی از ایران نرفته بودیم شهرمون رو با عکس های گل و بلبلی از کوچه های سنگفرش اروپایی مقایسه میکردیم. حالا میفهمم که همه ی شهر بزک نیست، شهر من با آسمان بلندش از بزک بی نیازه.
کیوان این چیزی که تو اینجا گفتی کاملا متفاوت از حس غربت و ایناست و واسه همین من خیلی دوستش داشتم
پاسخحذف