همیشه برام مایه ی حیرت بود که چطوری هند با این همه فقیر و بیسواد و اقوام گوناگون متعصب دموکراسی داره.
تازه فهمیدم در هند قوانین جزایی متحدی وجود نداره و هر گروهی دادگاههای مخصوص خودش رو داره. بنابراین سنیها به دادگاههای شرع سنی و شیعیان به دادگاههای شرع شیعه میرن. شیعه و سنی شدن هم مثل ایران دست خود آدم نیست بلکه به ارث میرسه. تازه راز دموکراسی رو فهمیدم. زنان مسلمان (یا احتمالاً کلی گروه دیگه) دارن هزینه ی این دموکراسی رو پرداخت میکنن. یک جایی زیر همین آسمون خدا آرزوهای یک دختر بچه ی مسلمان داره زیر برقع پرپر میشه که این مثلاً دموکراسی سرپا بمونه. وضعیت از ایران هم بدتره چون اگه در ایران بخوای اعتراض کنی همه تشویقت میکنن قهرمان میشی ولی اگه اینجا بخوای اعتراض کنی همه میگن تا جنگ داخلی راه ننداختی ساکت شو.
Liked
پاسخحذف