دیوار برلین چیزی از امامزاده کم نداره. مردم بدو بدو میرن اونجا که لمسش کنن یا باهاش عکس بندازن یا در طولش راه برن. بازار اشیای متبرکه هم داغه، شما میتونین برین اونجا و با سربازی با یونیفرم ارتش آلمان شرقی یا شوروی عکس بندازین یا یک برگه اجازه ی خروج از برلین شرقی بخرین. اما البته گل سرسبد اشیای متبرکه تکه های دیواره. در واپسین روزهای جنگ جهانی دوم بیشتر برلین با خاک یکسان شد. پس از جنگ در برلین شرقی به جای ساختمانهای قدیمی (که اتفاقن قسمت دیدنی تر شهر در برلین شرقی افتاد) ساختمانهای زشت بتونی سر برآورد. بعد از فروریختن دیوار آلمانیها با کوشش و پشتکار تمام ساختمانهای زشت رو خراب میکنن تکه هاش رو به جای دیوار به ملت میفروشن و با پولش ساختمانهای نو با معماری مدرن میسازن. البته این گمان منه. موضوع اینه که ملت امامزاده سازن حالا اگه مذهب انگشت نما شد میرن سراغ امامزاده های بی ارتباط با مذهب. مبارزه ی واقعی با مذهب نیست با حماقت برآمده از مذهبه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر