توجه: این متن با این فرض نوشته شده که کتاب طبل حلبی به وقایع تاریخی هم اشاره دارد.
هربرت تروچینسکی نماد سوسیال دموکراتهای جمهوری وایمار است. سری آزادمنش دارد، آنقدر آزاد که شهروند آلمانی در زمان جمهوری وایمار آزادترین انسان زمان خود بوده است. نیرومند است، چنان نیرومند که دوازده سال بار قدرت در آزادترین کشور جهان را به دوش بکشد و وقتی به تیر بزرگترین بحران اقتصادی قرن بیافتد از آزادی تنها سایه ای بماند. هم با ناسیونالیستهای افراطی داخلی سر دعوا دارد چنانکه ارتش آزاد را ناکام کرد و هم با خارجیهایی که متلکهای ضد آلمانی میگویند درگیر میشود چنانکه فرانسویان فاتح جنگ اول را از روهر اخراج کند و با چانه زنی مداوم تیغ تیز صلح ورسای را کُند کند. از پشت ضربه میخورد چنانکه کمونیستها به اشاره ی استالین سوسیال دموکراسی را خطری بالاتر از نازیسم میگیرند (و البته حکومتهای توتالیتر چه سرخ چه قهوه ای خویشاوندی نزدیک دارند) و دموکراسیهای اروپای غربی برای مقابله با کمونیسم دل به نازیسم میبندند (که در نخستین تهاجم، نازیسم فرانسه را بلعید!). و سر آخر با اصرار توافق جمعی کنار میکشد، اما در پرده ی پایانی در آخرین جلسه ی رایشتاگ همگی علیه لایحه ی اختیارات صدراعظم رأی منفی میدهند. البته که حالا در غیاب کمونیستها (که دشمن کوچکترشان، نازیسم، پاکسازیشان کرده) در اقلیت هستند اما میکنند آنچه تاریخ برعهده شان گزارده و فروتنانه زندان و اعدام به پاداش رأی منفی را میپذیرند.
هربرت تروچینسکی نماد سوسیال دموکراتهای جمهوری وایمار است. سری آزادمنش دارد، آنقدر آزاد که شهروند آلمانی در زمان جمهوری وایمار آزادترین انسان زمان خود بوده است. نیرومند است، چنان نیرومند که دوازده سال بار قدرت در آزادترین کشور جهان را به دوش بکشد و وقتی به تیر بزرگترین بحران اقتصادی قرن بیافتد از آزادی تنها سایه ای بماند. هم با ناسیونالیستهای افراطی داخلی سر دعوا دارد چنانکه ارتش آزاد را ناکام کرد و هم با خارجیهایی که متلکهای ضد آلمانی میگویند درگیر میشود چنانکه فرانسویان فاتح جنگ اول را از روهر اخراج کند و با چانه زنی مداوم تیغ تیز صلح ورسای را کُند کند. از پشت ضربه میخورد چنانکه کمونیستها به اشاره ی استالین سوسیال دموکراسی را خطری بالاتر از نازیسم میگیرند (و البته حکومتهای توتالیتر چه سرخ چه قهوه ای خویشاوندی نزدیک دارند) و دموکراسیهای اروپای غربی برای مقابله با کمونیسم دل به نازیسم میبندند (که در نخستین تهاجم، نازیسم فرانسه را بلعید!). و سر آخر با اصرار توافق جمعی کنار میکشد، اما در پرده ی پایانی در آخرین جلسه ی رایشتاگ همگی علیه لایحه ی اختیارات صدراعظم رأی منفی میدهند. البته که حالا در غیاب کمونیستها (که دشمن کوچکترشان، نازیسم، پاکسازیشان کرده) در اقلیت هستند اما میکنند آنچه تاریخ برعهده شان گزارده و فروتنانه زندان و اعدام به پاداش رأی منفی را میپذیرند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر